نقد سریال
راهبه جنگجو
-
Warrior Nun
به عقیده برخی
صاحب‌نظران سریال‌های اورجینال نتفلیکس حالا عملا برای خود به ژانر مخصوصی تبدیل
شده‌اند و صدالبته مزایا و معایبی قابل‌بحث دارند. سریال Warrior
Nun هم از این قاعده مستثنا نیست و درکنار یک سری المان
هیجان‌انگیز و نوآورانه، دارای بخش‌هایی است که بعضا خسته‌کننده و ناامیدکننده ظاهر
می‌شوند.
سریال
Warrior
Nun توسط سایمون بری و بن دون ساخته شده و داستان
آوا (آلبا باپتیستا)، یک دختر یتیم را دنبال می‌کند که در نخستین بخش از سریال در
بستر مرگ افتاده است.
اما یک سری اتفاق عجیب و غریب و ماورایی رخ می‌دهد که نه تنها او را
از چنگال مرگ می‌رهاند، بلکه آوا پس از آن قدرت‌های خارق‌العاده‌ای نیز به‌دست می‌آورد.
«راهب جنگجو» به قول نویسنده Polygon، مثل یک مخلوط گیج‌کننده از
جان ویک، افسانه‌های مسیحی و داستان‌های جان کنستانتین است! در کنار این‌ها باید به
جنبه طنز سریال هم توجه نمود که تا حدی ضعف‌های بسیار سریال را معقول‌تر جلوه می‌دهد.
در هرحال اگر
قرار باشد به اندازه کافی خوب نباشید و از سوی دیگر خودتان را بیش از حد جدی بگیرید،
فاجعه‌ای رخ خواهد داد که جبرانش غیرممکن است. در نتیجه، اینکه
Warrior
Nun خیلی خودش را جدی نمی‌گیرد نکته مثبتی محسوب
می‌شود.
این سریال اول از همه یک اقتباس «غیروفادار» است که در واقع به منبع
اصلی خود – کمیکی که اواخر کار به فاجعه تبدیل شده بود – خیانت کرده؛ گرچه این عدم
وفاداری هم تا حدی به نفع سریال بوده چراکه اگر قرار بود همه چیز طبق روال داستان
اصلی پیش برود، محصول نهایی غیرقابل تحمل می‌شد.
یک ماوراء‌الطبیعه غیر اورجینال، غیر هیجان‌انگیز
و مصنوعی
شخصیت اصلی که آوا نام دارد پس از ورود HALO به بدنش از دنیای
مردگان برمی‌خیزد و همان‌طور که پیش‌تر اشاره شد، قدرت‌های ماورایی خاصی به‌دست می‌آورد؛
التیام زخم‌ها، رد شدن از دیوارها، توانایی کشتن شیاطین.
و همه این ماجراها به خاطر یک گروه مبارز و قدیمی تحت عنوان the
Order of the Cruciform Sword است. پس از بازگشت آوا به زندگی – و باتوجه به مهارت‌های
تازه‌اش – او باید با یک سری خواهر جنگجو هم‌سو و هم‌رزم شود. و برخی از اعضای این
گروه همان افرادی هستند که لیاقت به‌دست آوردن HALO را داشتند. حالا هم افرادی چون
Lillith دوست دارند این شی ارزشمند را با قصاوت تمام از بدن آوای بی‌لیاقت (و بی‌ایمان)
در بیاورند.
تقریبا نیمی از فصل نخست اینگونه سپری می‌شود که آوا فکر می‌کند
چیزی به کسی بدهکار نیست و لزومی ندارد زندگی‌اش را برای دیگران به خطر اندازد. او
مدام از بار مسئولیت شانه خالی می‌کند و این روند نیمه نخست فصل ۱ را کاملا تحت
تاثیر قرار داده.
متاسفانه بار فانتزی داستان هم به خوبی پیاده نشده و تعجبی هم ندارد؛
چراکه منبع اقتباس سریال نیز به اندازه کافی غنی و قابل اعتنا نیست. شیاطین
بدردنخور، شوخی‌های کلیشه‌ای با مذهب، اکشن تکراری و دنیایی خالی از نوآوری.
وقتی شورانر بیش از حد روی فصول آینده تکیه می‌کند
شاید تا به
اینجای متن تنها به کاراکتر آوا پرداخته باشیم اما خب سریال روند متفاوتی دارد.
یعنی کاراکترهای متعدد دیگری هم وجود دارند که سریال گهگاه به سراغشان می‌رود و سعی
می‌کند آن‌ها را به ما بشناساند. اما خب نکته این است که شورانر سریال با این فرض
داستان را جلو می‌برد که انگار قرار است
Warrior
Nun ده فصل ادامه یابد. در نتیجه آمده و اطلاعات
و بک‌گراند شخصیت‌ها را – حتی کاراکتر آوا – به صورت قطره چکانی و بیش از حد آهسته
به خورد مخاطب داده است.
مونولوگ‌های میان اپیزودها هم باید گفت که حسابی نابه‌جا و نامتوازن
جلوه می‌کنند؛ چرا؟ خب بیایید نگاهی به زمینه کل داستان داشته باشیم. در اینجا یک
سری فرقه بسیار قدیمی و مذهبی وجود دارند که برای هزاران سال مشغول مبارزه با
شیاطین واقعی (!) بوده‌اند. در واقع در چنین فضایی شما با چشم خودتان مرز میان خوبی
و بدی را می‌بینید.
مهم‌تر اینکه دیگر خبری از فلسفه‌های پیچیده و لایه لایه نیست که
بگوییم یک نفر باید بیاید و مرز میان حق و باطل را برای مخاطب و یا شخصیت‌‌های
داستان مشخص کند. همه چیز کم عمق، مشخص، و ساده ترسیم شده. پس چرا نویسنده و
کارگردان سریال باید وسط ماجرا مدام به درگیری میان عقیده و مذهب و تردید بپردازد؟
حداقل در چنین سریالی ما به وضوح شاهد بی‌هدف بودن این حرکت هستیم.
تکراری، کم‌جان و بی‌عمق، اما سرگرم‌کننده
نمی‌دانم این روزها دیدن مبارزات نسبتا هیجان‌انگیز و یا جلوه‌های
ویژه متناسب دیگر نکته مثبتی محسوب می‌شود یا نه، چراکه می‌دانیم اکثر فیلم‌های
مدرن با یک بودجه متوسط هم می‌توانند چنین کیفیتی داشته باشند.
اما فارغ از
انتقادهای زیادی که به سریال
Warrior
Nun وارد شده، باید زد و خوردهای هیجان‌انگیز و
جالب آن را تحسین کرد. در حقیقت هرچه داستان و دنیای سریال خالی از نوآوری و خلاقیت
است، صحنه‌های اکشن آن دست به حرکات بامزه و نوآورانه‌‌ای می‌زند که تماشایشان خالی
از لطف نیست.
اگر شما جزو آن
دسته مخاطبانی هستید که خیلی خودشان را درگیر داستان و شخصیت‌پردازی و جهان فیلم یا
سریال نمی‌کند، و فقط به دنبال لذت لحظه‌ای و سرگرم شدن است، مشخصا
Warrior
Nun گزینه بدی به‌شمار نمی‌رود.
از سوی دیگر طراحی لباس و صحنه‌های سریال هم حقیقتا فوق‌العاده به‌نظر
می‌رسد؛ مخصوصا کلیساهای قدیمی و جذابی که آوا به آن‌ها می‌رود. در مقابل، بحث جلوه‌های
ویژه در مورد شیاطین (Demons) اصلا در حد و اندازه‌های یک سریال نتفلیکسی – آن هم
در سال ۲۰۲۰ – نیست.
بخش پایانی
Warrior Nun تعداد قابل توجهی پیچش داستانی و
فراهم‌کننده کلیف‌هنگر دارد که این امر هم ناشی از سرمایه‌گذاری سازندگان روی آینده
آن است؛ آینده‌ای که کسی نمی‌داند اصلا وجود خواهد داشت یا خیر.
در نهایت باید
گفت که سریال
Warrior Nun علی‌رغم
مشکلات بی‌شمار، به لطف برخی نکات مثبت از سقوط حتمی نجات پیدا کرده و حالا می‌تواند
امیدوار باشد برخی از مخاطبان از تماشای آن لذت ببرند و فکر نکنند چند ساعت از
زندگی‌شان عملا هدر رفته است.
منبع : سایت vigiato